12 Geweldige Stranden Dichtbij Treinstations in Spanje (2025)

Van plan om in 2025 Spanje per trein te verkennen? Ontdek 12 prachtige stranden die ik zelf heb bezocht – op wandelafstand van het station. Authentiek en verfrissend anders.

Mijn rugzak op, in de ene hand misschien het kaartje voor mijn volgende trein, in de andere mijn camera, proberend de magie van het moment vast te leggen... Als je aan Spanje denkt, doemt die prachtige kustlijn meteen op, nietwaar? Zand dat door de zon goudkleurig wordt gepolijst, het uitnodigende water van de Middellandse Zee en de Atlantische Oceaan... En als je je afvraagt hoe je bij deze ansichtkaartwaardige uitzichten komt, heb ik fantastisch nieuws voor je.

Als iemand die Spanje al jaren van het ene naar het andere eind per spoor verkent, vergeet ik nooit die eerste verbazing: misschien op een Andalusische ochtend, toen ik uit de trein stapte en slechts een paar stappen later mezelf aan de oevers van diepblauw water bevond! Tijdens deze avontuurlijke reizen realiseerde ik me dat enkele van de meest aantrekkelijke stranden, verrassend genoeg, direct naast het treinstation op je wachten.

In plaats van te verdwalen achter het stuur, wanhopig op zoek te gaan naar een parkeerplaats in smalle straatjes of te worstelen met onverwachte uitgaven, heb ik in dit artikel 12 stranden voor je verzameld die ik persoonlijk heb ervaren en die een speciaal plekje in mijn hart hebben veroverd. Stranden waar je, nadat je de zee vanuit het treinraam hebt gezien en bent uitgestapt, vaak niet eens 15 minuten hoeft te lopen om jezelf in de golven van de Middellandse Zee of de Atlantische Oceaan te storten. Onthoud dat, aangezien treinstations in Spanje meestal in het hart van de steden of zeer dicht bij het centrum liggen, deze stranden ook een uitstekend startpunt bieden om de stad zelf te verkennen.

Je treinkaartjes van tevoren boeken via de website of apps van Renfe (de Spaanse nationale spoorwegmaatschappij) of regionale treinmaatschappijen (zoals Rodalies de Catalunya rond Barcelona), is altijd een slimme zet, zowel om je plek veilig te stellen als soms om betere prijzen te bemachtigen. Als je er nu klaar voor bent, pak dan je slippers, koop dat treinkaartje en laten we op reis gaan naar de gemakkelijk per trein bereikbare kustschatten van Spanje!

De Catalaanse Kust: Stranden in en rond Barcelona

1. Sitges, Playa de la Ribera (35 min. van Barcelona)

Gelegen in het hart van Sitges, biedt Playa de la Ribera een echte zomerse ontsnapping met zijn chique ligstoelen en het uitnodigende water van de Middellandse Zee.

Sitges, net ten zuiden van Barcelona gelegen, is voor mij niet zomaar een kustplaats; het is meer een kunstgalerie en het bohemien leven weerspiegeld op het zand. Met de Rodalies-treinen vanaf station Barcelona Sants stap je in ongeveer 35 minuten uit het intense ritme van de stad in een compleet andere wereld. Het eerste wat me opviel toen ik station Sitges uitkwam, was de bohemien sfeer van de smalle straatjes, verstrengeld met bougainville, en de kleine kunstgalerietjes die plotseling voor me opdoken. Het leek alsof er om elke hoek een andere verrassing wachtte. Deze betoverende wandeling naar de zee door deze charmante straatjes, die hooguit 5-7 minuten duurt, leidt je naar Playa de la Ribera, het hart van de stad.

Playa de la Ribera biedt een ware mediterrane droom met zijn zijdezachte gouden zand, meestal kalme zee en de met palmen omzoomde boulevard Passeig de la Ribera er direct achter, bezaaid met stijlvolle cafés. Vooral het iconische silhouet van de kerk Sant Bartomeu i Santa Tecla, die het strand domineert, verleent deze plek een uniek karakter. Zwemmen in zee in de schaduw van die kerk voelde alsof je in de geschiedenis zelf baadde. Hier kun je niet alleen zonnebaden en genieten van de Middellandse Zee, maar ook zielstrelende wandelingen langs de kust maken, de smaken van de Catalaanse keuken ontdekken in chique restaurants, of, zoals ik, in een van die kleine cafés gaan zitten met een café con leche (koffie met melk) in de hand, de wereld aan je voorbij zien trekken en je overgeven aan de ontspannen sfeer van de stad. De energie van Sitges is echt aanstekelijk; kunst, zee en een onbeschrijfelijke levensvreugde dansen hier letterlijk samen.

Toen ik het station uitkwam, sloot ik Google Maps. Ik wilde gewoon lopen zonder te weten waar ik heen ging – want Sitges is zo'n plek die je op de een of andere manier naar de juiste plek leidt, zelfs als je verdwaalt. Aan het einde van een geplaveide straat, terwijl ik onder overhangende jasmijntakken doorliep, zag ik links de etalage van een oude kruidenierswinkel. Binnen waren maar drie mensen: een las de krant, een dronk zwijgend een biertje, en een wierp me een blik toe die zei: "Je bent geen local, maar je raakt ook niet in paniek." Ik ging stilletjes zitten en bestelde een Estrella. Op dat moment realiseerde ik me dat deze stad een vreemde maar eerlijke kant heeft die je accepteert 'zoals je bent'. Ik bereikte het strand in 10 minuten, maar misschien liep ik al jaren naar die rust toe.

2. Castelldefels, Playa de Castelldefels (25 min. van Barcelona)

Op slechts 25 minuten met de trein van Barcelona, betovert het strand van Castelldefels met zijn uitgestrektheid en gevoel van vrijheid.

Wanneer ik snel wil ontsnappen aan de stadse chaos en die zoete vermoeidheid van Barcelona, is Castelldefels altijd een van de eerste toevluchtsoorden die in me opkomen. Deze kustplaats, ook aan de Rodalies-treinlijn en slechts een korte treinrit van ongeveer 25 minuten van Barcelona, fascineert me elke keer weer, vooral met zijn kilometerslange, ononderbroken en ruime strand. Als je uitstapt bij het station (halte Platja de Castelldefels is het meest ideaal), bevind je je na slechts een paar minuten van een aangename, vlakke wandeling op dit eindeloze strand. Die eerste stap, het zand dat onder mijn voeten wegglijdt, en het gevoel van oneindigheid dat zich voor me uitstrekt... Dat biedt een onbetaalbare vrijheid, vooral voor grote gezinnen of degenen die even aan de drukte willen ontsnappen.

Het strand van Castelldefels is niet alleen om te zonnebaden en af te koelen in het turquoise water; het is ook een paradijs voor watersportliefhebbers. Op winderige dagen veranderen de kitesurfers de hemel ogenblikkelijk in een kleurrijk festijn en voegen ze een ongelooflijke dynamiek toe aan het landschap. Ooit heb ik ze urenlang gadegeslagen, gefascineerd door hun vrijheid. Misschien probeer ik het de volgende keer zelf, wie weet? De chiringuitos (strandbars) en restaurants langs de kust bieden talloze mogelijkheden voor een kleine snack of een stevige lunch. Een wandeling over het strand terwijl de zon 's avonds langzaam ondergaat, of op de fiets springen en langs het kustpad glijden (wat hier fantastisch voor is), spoelt alle vermoeidheid van de dag weg. Dit is een van die zeldzame plekken zo dicht bij Barcelona die zo ruim en vredig aanvoelt.

Ooit zat ik in het rustigste hoekje van het strand, in een chiringuito die de wind recht van voren ving. Er was niemand binnen; alleen de barman en in de verte een oude vrouw die het handgeschreven menu op een schoolbord steeds weer uitveegde en opnieuw schreef. Het geluid van de golven vermengde zich met de als vleugels opgeblazen vliegers van de kitesurfers. Ik schoof mijn stoel iets naar achteren; de zon stond precies op ooghoogte. Op dat moment was er geen muziek, geen gesprek. Alleen de wind, de zee en het geluid van blote voeten die door het zand schuifelden. In Castelldefels werd de tijd niet gemeten door een klok – maar door de richting van de wind. Dat leerde ik die dag.

3. Tarragona, Platja del Miracle (ongeveer 5 min. van het station)

Een paar stappen van het Romeinse amfitheater, uren aan de Middellandse Zee... Platja del Miracle is een unieke stop waar geschiedenis en zee samenkomen.

Tarragona in Zuid-Catalonië, een stad met een rijk Romeins erfgoed die lijkt op een openluchtmuseum, is een van die zeldzame steden waar geschiedenis en zee zo nauw met elkaar verweven zijn. De ligging van het treinstation van de stad doet zijn naam (Miracle - Wonder) echt eer aan. Zodra je het station verlaat, bevind je je na een korte wandeling van misschien nog geen 5 minuten op Platja del Miracle, direct aan de voet van het imposante oude Romeinse amfitheater. Ik herinner me nog mijn verbazing van dat moment; aan de ene kant de treinsporen, aan de andere kant de Middellandse Zee en direct achter je duizenden jaren geschiedenis... Een strand zo dicht bij zo'n centraal en historisch punt vinden, voelde echt als een wonder.

Platja del Miracle belooft een heerlijke zwemervaring met zijn warme gele zand en meestal kalme water. Wat deze plek voor mij echter echt bijzonder maakt, is het adembenemende uitzicht op het Romeinse amfitheater uit de 2e eeuw, dat zich in al zijn glorie verheft als je je omdraait. Stel je voor dat je zonnebaadt in de schaduw van historische stenen, baantjes trekt in het koele water van de Middellandse Zee terwijl je naar duizend jaar oude muren kijkt... Ik had bijna het gevoel dat ik de echo's van de gladiatoren kon horen. Dit is een onvergetelijke ervaring, uniek voor Tarragona, die je nergens anders zo gemakkelijk zult vinden. Hoewel het strand niet erg groot is, hoort het vanwege zijn unieke sfeer en ligging zeker op je lijstje. Na het strandplezier verdwalen in de smalle historische straatjes van Tarragona en ronddwalen tussen die Romeinse ruïnes was ook een van de mooiste momenten van de dag.

Toen ik van het strand kwam en met mijn handdoek over mijn schouder richting de oude stad liep, zag ik recht voor me een kleine stenen trap. Toen ik die beklom, bevond ik me plotseling tussen muren uit de Romeinse tijd. Terwijl ik nog de koelte van mijn natte zwembroek voelde, raakte ik met mijn hand het oppervlak van de oude muur aan. De steen voelde warm aan, maar het was alsof de eeuwen die hij had doorstaan nog steeds een zekere kou vasthielden. Daar, in een stil moment, ademden het geluid van de zee en de geschiedenis in hetzelfde ritme. In deze stad is de tijd als een gelaagde muur: je loopt erop, maar je kunt er niet in; je benadert het alleen door wat je voelt.

4. Barcelona, Playa de la Barceloneta (ongeveer 15 min. van Estació de França)

Na zonsondergang wordt het strand van Barceloneta een podium voor de serene dans van licht en golven.

Een van de eerste stranden die in je opkomen als je aan Barcelona denkt, is ongetwijfeld het immer energieke Barceloneta. Dit strand, dat zich uitstrekt voor de oude visserswijk van de stad, is favoriet bij zowel de lokale bevolking als bezoekers en dankt zijn populariteit aan zijn gemakkelijke bereikbaarheid en levendige sfeer. Vanaf Estació de França, een van de historisch en architectonisch mooiste treinstations van de stad, brengt een aangename wandeling van ongeveer 15 minuten richting het havengebied je naar het bruisende zand van Barceloneta. (Natuurlijk biedt metrostation Barceloneta op lijn L4 een nog dichterbij gelegen alternatief voor het strand, maar voor onze op treinen gerichte lijst is het ook een bijzonder genoegen om vanaf Estació de França te lopen en die historische sfeer op te snuiven.)

Ja, ik geef toe, Barceloneta kan vooral in de zomermaanden en in het weekend zo druk zijn dat je er bijna geen speld tussen krijgt. Maar juist deze drukte geeft het strand ook zijn unieke, levendige sfeer. Zelfs midden in die mensenmassa zijn, laat je soms de energie van Barcelona tot in je tenen voelen. Een levend podium wacht op je, gevuld met jongeren die volleyballen op het zand, straatartiesten die enorme zandsculpturen maken, skaters die acrobatische kunsten vertonen, muzikanten die met hun ritmische klanken voor vrolijkheid zorgen, en natuurlijk talloze mensen die genieten van de Middellandse Zee. De chiringuitos en de vele verleidelijke tapasbars langs de kust bieden talloze mogelijkheden om na het zwemmen een hapje te eten of bij een koel drankje bij te komen. Mijn favoriet is om tegen zonsondergang in een van die bars te gaan zitten, de kleurrijke menigte aan me voorbij te zien trekken en te genieten van een verse zeevruchtentapa. Dit is een oase in het hart van de stad, waar je de kosmopolitische en dynamische geest van Barcelona het dichtst bij de zee zult voelen.

Op een dag vond ik in Barceloneta, midden in de drukte, een kleine steen – heel gewoon, grijs, met een gebarsten randje. Maar om de een of andere reden voelde hij vreemd vertrouwd aan in mijn hand. Op dat moment was iedereen om me heen met iets bezig: iemand probeerde op een paddleboard te komen, een ander opende luidruchtig een bierblikje, kinderen schreeuwden. Ik zat op het strand, draaide de steen in mijn hand en stopte hem toen in mijn zak. Ik keek niet naar het uitzicht, en deed ook niets Instagram-waardigs. Ik was er gewoon. Midden in de stad, op een dag dat iedereen op zijn eigen manier ronddreef, voelde ik me zo vast als een steen. En voor het eerst zag ik Barceloneta niet zozeer als een "strand", maar als een overgangsplaats.

De Wijde en Uitnodigende Kust van het Oosten: Valencia

5. Valencia, Playa de la Malvarrosa (Gemakkelijke Bereikbaarheid vanuit het Stadscentrum)

Terwijl de zon ondergaat, worden de schaduwen langer, Valencia zwijgt... Op het strand van Malvarrosa nemen de laatste lichten afscheid van de palmparasols.

Valencia is voor mij een unieke stad die zowel betovert met haar historische structuur als verrast met haar futuristische architectuur, en zo tegenstellingen verenigt. En wat een geluk dat deze dynamische stad direct aan een kilometerslang, prachtig strand ligt: Playa de la Malvarrosa. Wanneer je aankomt op het hoofdstation van Valencia, Estació del Nord, hoef je je geen zorgen te maken als je niet direct op loopafstand van het strand bent; het vervoer is echt heel gemakkelijk en aangenaam. Met bussen die direct in de buurt van het station vertrekken (bijvoorbeeld lijnen 19 of 32 herinner ik me) of een combinatie van metro en tram bereik je het zandstrand in ongeveer 20-30 minuten. Mijn voorkeur ging echter vaak uit naar het bereiken van het strand per fiets of tijdens een lange wandeling (ongeveer 45-60 min.) door de prachtige Turia-tuinen of de levendige straten van de stad. Die tocht zelf was al een ontdekkingstocht; er was niets mooiers dan door het groene hart van de stad naar de zee te gaan.

Malvarrosa is een uitgestrekt stadsstrand dat vooral opvalt door zijn schier eindeloze breedte. Het fijne, goudkleurige zand en het meestal kalme, warme water van de Middellandse Zee maken het tot de favoriet van zowel Valencianen als bezoekers van de stad. De met palmen omzoomde Paseo Marítimo (boulevard), die langs de kust loopt, is ideaal om te wandelen, fietsen, skeeleren of gewoon op een bankje te zitten en naar de zee te kijken. Maar als ik aan Malvarrosa denk, is een van de eerste dingen die in me opkomen de heerlijke geur van paella! Dit is een van de beste adressen om de wereldberoemde paella van Valencia te proeven. Talloze restaurants langs de kust bieden authentieke lekkernijen, en de smaak van een zeevruchtenpaella die ik op een middag at in een restaurant, vers uit zee, zittend aan tafel met de zeebries, staat me nog helder voor de geest. Deze kust, ooit ook het thuis van de beroemde schrijver Blasco Ibáñez, is de perfecte plek om zowel onder de mediterrane zon energie op te doen als de levendige, hartelijke sfeer van Valencia ten volle op te snuiven.

Toen ik, wandelend vanuit de Turia-tuinen, het strand bereikte, was het bijna drie uur. De hitte had haar hoogtepunt bereikt, maar niemand om me heen had haast. Uit een ouderwetse radio, die op een deken op het strand lag, klonk een krakerige flamencotoon. Recht tegenover de boulevard ging ik zitten in een klein restaurantje met een naam zonder enige pretentie. Op de kaart stond paella, maar toen ik de ober vroeg, zei hij: "Vandaag geen kip meer, alleen zeevruchten." Meer hoefde hij niet te zeggen. Toen het bord kwam, leek een van de garnalen zijn kop te hebben gedraaid, alsof hij wilde zeggen: 'Welkom in Valencia.' Die middag bleef er zowel zout in mijn mond als in mijn zak achter. Maar van binnen voelde ik me, om de een of andere reden, heel licht.

De Zon van Andalusië: Costa del Sol en Atlantische Briesjes

6. Torremolinos, Playa del Bajondillo (ongeveer 20 min. met de trein van Málaga)

Hoge gebouwen leunen achterover, palmbomen wuiven zachtjes; in Torremolinos is het strand als een natuurlijke verlenging van het stadsleven.

Torremolinos, misschien wel een van de bekendste en meest iconische vakantieoorden aan de Costa del Sol, biedt met de Cercanías-treinen (lijn C1 is hier ideaal), die vanuit het centrum van Málaga vertrekken, op ongeveer 20 minuten afstand een levendige en bruisende mediterrane ervaring. Wanneer je op station Torremolinos Centro uit de trein stapt, bevind je je direct in het kloppende hart van de stad, in levendige straten met winkels, cafés en restaurants. Vanaf hier leidt een aangename, licht hellende wandeling (duurt ongeveer 5-7 minuten), vooral door de beroemde Calle San Miguel, bekend om zijn souvenirwinkels en levendige sfeer, je rechtstreeks naar de brede en uitnodigende zandstranden van Playa del Bajondillo. Het moment dat ik me losmaak van de drukte van Calle San Miguel, de zee bereik en door de mediterrane zon word omarmd, is altijd bijzonder.

Playa del Bajondillo is met zijn kilometerslange fijne zand en meestal spiegelgladde, kalme water een van de trekpleisters van de Costa del Sol. De paseo marítimo (kustpromenade) die de kust volgt, is bezaaid met levendige restaurants, bars en souvenirwinkeltjes die de typische vakantiesfeer weerspiegelen. Een van de momenten die mij in Torremolinos het meest raken, is ongetwijfeld het vroege ochtendlicht. Voordat het lawaai van de menigte de dag vult, voordat de zon haar brandende kracht laat voelen, de helderheid van de zee en die unieke stilte... Op die uren zwemmen of mijn voetstappen tellen op het bijna lege strand, doet mijn ziel goed. 's Middags wordt de sfeer nog levendiger, het strand beleeft dan een ware energie-explosie. Genieten van een feestmaal met verse zeevruchten in een van de chiringuitos aan het strand – vooral de espetos de sardinas (sardines aan een spies) moet je proberen – of gewoon genieten van een ijskoude cerveza (bier) terwijl je de Andalusische zon opsnuift, behoort onlosmakelijk tot de Torremolinos-ervaring.

Toen ik voor het eerst in Torremolinos aankwam, was het zeven uur 's ochtends. Calle San Miguel sliep nog; alleen schoonmakers en een paar winkeliers die hun etalages inrichtten, waren op de been. Toen ik naar het strand afdaalde, was er niemand, alleen de zee en ik. Ik trok mijn schoenen uit en liep het water in; toen de eerste golf mijn enkels raakte, dacht ik alleen maar: "Zelfs de drukte van Spanje laat je 's ochtends met rust." Later, toen ik 's middags langs de boulevard liep, kwam er uit een chiringuito de geur van sardines. Op aanraden van de ober bestelde ik espetos. Daarbij een schijfje citroen, een fles ijskoude cerveza. Toen ik voor het bord stond en de eerste hap nam, kon ik niet onderscheiden of het zeezout op mijn tong zat of op de vis.

7. Cádiz, Playa de la Victoria (ongeveer 10-15 min. lopen van het station)

Als de zee zich terugtrekt, lopen mensen soms niet naar de kust, maar naar zichzelf. In Cádiz is de zonsondergang niet alleen een visueel, maar ook een emotioneel moment.

Cádiz, de duizenden jaren oude stad aan de Atlantische kust van Andalusië, heeft voor mij altijd een unieke, ietwat mysterieuze sfeer gehad, waar de kracht van de oceaan en de diepte van de geschiedenis elkaar omarmen. Vanaf het hoofdstation van de stad leidt een comfortabele wandeling van ongeveer 10-15 minuten door de modernere wijk buiten de stadsmuren je naar Playa de la Victoria, vaak genoemd als een van de beste stadsstranden van Europa. Toen ik het station verliet en richting de oceaan liep, voelde ik meteen aan de frisse, jodiumhoudende geur in de lucht en het gefluister van de wind, zo anders dan aan de Middellandse Zee, dat ik me in een andere geografische regio bevond. Dit strand valt vooral op door zijn schier eindeloze lengte en indrukwekkende breedte; kilometers goudgeel zand geven een gevoel van ruimte en vrijheid.

Playa de la Victoria is niet alleen een trekpleister voor ons reizigers, maar ook een levendig, ademend strand dat intensief wordt gebruikt door de inwoners van Cádiz (die zichzelf Gaditanos noemen). Vooral in de zomermaanden en in het weekend heerst hier een zeer levendige en energieke sfeer. Hoewel het aan de Atlantische kust ligt, heeft het meestal beheersbare golven die geschikt zijn om te zwemmen. Een van de onvergetelijkste momenten voor mij hier is echter absoluut de zonsondergang. De zon langzaam als een reusachtige vuurbal boven de Atlantische Oceaan zien verdwijnen vanaf dit brede strand, en zien hoe de lucht eerst oranje, dan rood en uiteindelijk paars kleurt... Op zulke momenten lijkt de tijd stil te staan. De avonden die ik met een drankje in de hand op het strand zat en dat schouwspel bewonderde, behoorden tot de meest meditatieve momenten van mijn reizen. De chiringuitos en restaurants langs de kust zijn bijzonder ambitieus als het gaat om verse oceaanspecialiteiten en lokale Andalusische lekkernijen. De smaak van een gegrilde vis, vers uit de oceaan, die ik op een avond at, staat me nog helder voor de geest. Als je in Cádiz bent, raad ik je zeker aan een zonsondergang op Playa de la Victoria mee te maken.

Het was een halfuur voor zonsondergang. De wijn die ik bij een chiringuito haalde, werd in een kartonnen beker geschonken; "glas is verboden," zeiden ze. Er was genoeg plek om te zitten op het strand, maar ik koos de rand van de menigte, zowel om de mensen van een afstand te zien als om zelf niet te veel op te vallen. Terwijl de zon langzaam langs de rand van de oceaan naar beneden gleed, haalde een oude man naast me een piepkleine transistorradio uit zijn zak en begon mee te neuriën met de flamencoklanken. Hoewel ik de taal niet verstond, kwam het ritme me bekend voor. Op dat moment besefte ik niet dat ik alleen was in Cádiz, maar dat ik niemand kende. En voor het eerst voelde dat goed.

De Wilde Schoonheid van het Noorden: Verborgen Schatten van Baskenland, Asturië en Galicië

8. San Sebastián, Playa de la Concha (ongeveer 15 min. van het station)

Zelfs als het elegantste strand van Europa zo druk is, slaagt het er nog steeds in om er stijlvol uit te zien. Onder elke parasol wordt een ander verhaal geschreven.

San Sebastián (Donostia), de gastronomische hoofdstad van Baskenland en beroemd om zijn adembenemende schoonheid, staat niet alleen bekend om zijn tongstrelende pintxos (Baskische tapas), maar ook om Playa de la Concha, door velen beschouwd als een van de elegantste en mooiste stadsstranden van Europa. Het hoofdstation van de stad (Estación del Norte) ligt direct aan de oever van de rivier de Urumea, en vanaf hier leidt een aangename wandeling van ongeveer 15 minuten door de chique, met Belle Époque-architectuur versierde straten je rechtstreeks naar dit iconische strand. Zelfs tijdens die wandeling word je omhuld door de aristocratische sfeer van San Sebastián; elk gebouw, elke hoek lijkt wel een kunstwerk.

La Concha, genoemd naar zijn perfecte schelpvormige (concha) baai, betovert echt op het eerste gezicht. Het eiland Santa Clara, als een juweel midden in de baai, en de heuvels Urgull en Igueldo, die als beschermende reuzen aan weerszijden oprijzen, completeren dit ansichtkaartwaardige tafereel. Het fijne, bijna witte zand van het strand en het meestal golfvrije, kalme water bieden een ideale omgeving om te zwemmen en van de zon te genieten. Het is moeilijk de rust te beschrijven die je voelt bij het zwemmen in dat heldere water, omringd door zoveel natuurlijke en architectonische schoonheid. Het echte kenmerk van La Concha is echter misschien wel de beroemde promenade met zijn sierlijke witte balustrades die zich elegant langs de kust uitstrekt: de Paseo de La Concha. Langzaam over dit pad slenteren met een ijsje in de hand, de dagelijkse drukte van de lokale bevolking observeren of gewoon op een van die sierlijke bankjes zitten en urenlang het unieke uitzicht bewonderen... Dat zijn enkele van de onvergetelijkste herinneringen aan mijn reizen naar San Sebastián. Dit is niet zomaar een strand, maar veeleer de openluchtwoonkamer van de stad; een perfecte harmonie van elegantie en natuur.

Ik leunde tegen een van de beroemde witte balustrades langs La Concha. Het hazelnootijs smolt in mijn hand, nat zand hoopte zich op in mijn schoenen. Er liepen mensen langs het strand, maar niemand haastte zich; iedereen leek deel uit te maken van een stille choreografie. Zachte muziek vanaf de overkant werd door de wind vervormd en was dan weer hoorbaar. Een ouder echtpaar ging naast me op de bank zitten, ze keken alleen maar naar de baai zonder een woord te wisselen. Op dat moment realiseerde ik me: in San Sebastián kan men ook bestaan zonder iets te doen. En dat is een echte luxe.

9. San Sebastián, Playa de la Zurriola (ongeveer 15-20 min. van het station)

Op elke schouder die een surfplank draagt, rust een beetje moed en een beetje vrijheid. Het strand van Zurriola is elke dag getuige van een nieuwe strijd.

Na de elegante en kalme sfeer van het wereldberoemde La Concha in San Sebastián, bereid je voor op de kennismaking met de jongere, dynamischere en beslist wildere kant van de stad: Playa de la Zurriola. Dit strand in de wijk Gros bereik je vanaf het hoofdstation (Estación del Norte) door een van de prachtige bruggen over de rivier de Urumea over te steken – ik geef meestal de voorkeur aan de Kursaal-brug – gevolgd door een aangename wandeling van ongeveer 15-20 minuten. Zodra je de wijk Gros binnenstapt, voel je de sfeer veranderen, die bohemiener en energieker wordt.

In tegenstelling tot het bijna meerachtige kalme water van La Concha, staat Zurriola open voor de sterkere en directere golven van de Atlantische Oceaan. Juist deze eigenschap maakt het een van de populairste surfspots in Noord-Spanje. Toen ik het strand betrad, was het eerste wat me opviel de tientallen surfers die met de golven dansten en die sfeer vol vrijheid. Surfers van alle niveaus – van beginners tot gevorderden – observeren in hun onvermoeibare strijd met de golven of terwijl ze behendig glijden, is op zich al een genot. Als je een passie hebt voor surfen of denkt: "Waarom niet?", kun je les nemen bij een van de vele surfscholen langs de kust of materiaal huren. Deze surfcultuur geeft het strand een meer ontspannen, sportievere en beslist energiekere sfeer. Het direct achter het strand gelegen congrescentrum en auditorium Kursaal, met zijn moderne architectuur, voegt ook een andere, eigentijdse dimensie toe aan het landschap. Na de klassieke, bijna aristocratische schoonheid van La Concha is het zien van deze jongere, zorgelozere en levendigere kant van San Sebastián een prachtig bewijs van hoe divers de ervaringen zijn die de stad te bieden heeft. Aan de ene kant de rust en elegantie van La Concha, aan de andere kant de energie en het avontuur van Zurriola... San Sebastián toont alleen al met deze twee stranden hoe bijzonder het is.

Toen ik voor het eerst in Zurriola kwam, was ik de enige persoon zonder surfplank. Op het strand, terwijl ik een jonge vrouw observeerde die op haar knieën op haar plank probeerde te komen, viel me haar doorzettingsvermogen op, ondanks dat ze herhaaldelijk door de golven werd teruggeduwd. Iedereen om me heen had zout op zijn huid en blauwe plekken, maar ook een vreemde rust op zijn gezicht. Ik ging op een bankje zitten, trok mijn schoenen uit en begroef mijn voeten iets dieper in het zand. Op dat moment realiseerde ik me iets: hier hoeft niemand "goed" te zijn – er gewoon zijn, op dat moment, is genoeg. Misschien is Zurriola daarom een van die zeldzame stranden waar zelfs alleen kijken al een ervaring wordt.

10. Gijón, Playa de San Lorenzo (ongeveer 10-15 min. lopen van het station)

Aan de ene kant het ritme van de oceaan, aan de andere kant de stad… In Gijón heerst een stilte die tussen beide gevangen zit.

Gijón, een van de grootste en levendigste steden aan de weelderige Costa Verde (Groene Kust) in Noord-Spanje, heeft me altijd geïntrigeerd, zowel door zijn dynamische sfeer als door zijn prachtige stranden die bijna naadloos in de stad zijn geïntegreerd. Het beroemdste en meest indrukwekkende van deze stranden is Playa de San Lorenzo, dat zich als een boog in het hart van de stad uitstrekt. Vanaf het treinstation van Gijón (Estación de Gijón Sanz Crespo) bereik je dit brede en indrukwekkende zandstrand gemakkelijk na een wandeling van ongeveer 10-15 minuten door de overwegend vlakke en aangename straten van de stad, waarbij je de unieke architectuur van Asturië kunt observeren. Zodra je het station verlaat en richting de oceaan loopt, word je onmiddellijk omhuld door de energie van de stad en de frisse noordelijke lucht.

San Lorenzo is voor mij een van die zeldzame stadsstranden waar het getij (la marea) zo duidelijk en indrukwekkend is. De enorme zandvlakte die bij eb tevoorschijn komt, lijkt zich eindeloos uit te strekken. Op zulke momenten over het strand wandelen, je voetstappen achterlaten in het natte zand waar de zee zich meters heeft teruggetrokken, en kinderen en honden vrij zien rennen... Dat zijn de unieke ervaringen die San Lorenzo biedt. Bij vloed (pleamar) wordt het strand smaller, maar biedt het, vooral door zijn beschutte ligging, een veilige omgeving om te zwemmen. Direct achter het strand strekt zich de kilometerslange beroemde strandmuur "El Muro" (Paseo del Muro de San Lorenzo) uit, een onmisbaar trefpunt voor de inwoners van Gijón en bezoekers. Hardlopers op El Muro vroeg in de ochtend, gezinnen die 's avonds laat wandelen, fietsers die voorbijrijden, of mensen die gewoon op bankjes zitten en naar de oceaan kijken, laten zien dat dit niet zomaar een strand is, maar het kloppende sociale hart van Gijón. Hier wandelen terwijl je aan de ene kant de golven van de ruige Cantabrische Zee en aan de andere kant de levendige skyline van de stad ziet, is werkelijk fascinerend.

Ik had mijn schoenen uitgetrokken terwijl ik langs El Muro liep. Het zand was nog steeds vochtig, maar de zon had het oppervlak een subtiele warmte gegeven. Die dag had de zee zich bijna vijftig meter teruggetrokken in vergelijking met de ochtend; toen ik 's ochtends op dezelfde plek liep, stond het water tot aan mijn enkels, nu leek het een lijn aan de horizon. Vlakbij droeg een kind handjevol zeewater naar een van de kleine waterplasjes die in het zand waren achtergebleven. Ik vroeg niet waarom. Maar er lag een vreemde rust in de nutteloosheid van dat gedragen water. In San Lorenzo word je soms deel van een ritme door er gewoon te zijn, zonder iets te doen.

11. Gijón, Playa de Poniente (ongeveer 10 min. van het station)

De lucht is grijs, de zee vredig… Op het strand van San Lorenzo lijkt het leven overgegeven aan het ritme van de golven.

In Gijón, net ten westen van het levendige Playa de San Lorenzo dat een symbool van de stad is geworden, biedt Playa de Poniente een prachtige optie voor wie op zoek is naar een modernere touch en over het algemeen een rustiger alternatief. Een van de grootste voordelen van dit strand is de nabijheid van het treinstation van de stad; een gemakkelijke en volledig vlakke wandeling van slechts 10 minuten, zelfs korter dan vanaf San Lorenzo, brengt je naar het zand. Vooral tijdens een kort uitstapje naar Gijón met de trein of als mijn tijd beperkt was, is de praktische ligging van Poniente altijd mijn redder in nood geweest.

Poniente geeft misschien niet hetzelfde natuurlijke strandgevoel als San Lorenzo; het heeft meer het uiterlijk van een zorgvuldig aangelegd, modern stadsstrand. Deze eigenschap maakt het echter bijzonder aantrekkelijk voor gezinnen met kinderen en voor degenen die een rustigere, meer gecontroleerde omgeving zoeken. Omdat de golven hier over het algemeen veel rustiger en meer beschut zijn in vergelijking met San Lorenzo, biedt het een veiligere zwemplek voor de kleintjes. De vrolijke geluiden van spelende kinderen in het water lijken deel uit te maken van de vredige sfeer van dit strand. Direct naast het strand schetst de jachthaven van Gijón (Puerto Deportivo) een modern silhouet met zijn chique boten, terwijl het eveneens op loopafstand gelegen Acuario de Gijón (Aquarium) een leuk alternatief biedt, vooral voor gezinnen. Ooit combineerde ik mijn strandplezier met een bezoek aan het Aquarium; het was een interessante ervaring om na het ontdekken van de fascinerende onderwaterwereld terug te keren naar de oceaankust. Dit gebied, ontstaan door de succesvolle transformatie van een voormalig scheepswerfterrein, weerspiegelt met zijn moderne sculpturen, groene zones en geordende structuur het meer eigentijdse gezicht van Gijón. Na de historische en natuurlijke uitbundigheid van San Lorenzo is de rustigere en meer geordende sfeer van Poniente ideaal voor wie op zoek is naar een andere strandervaring in de stad.

Op een vroege ochtend bezocht ik Poniente; Gijón was nog aan het ontwaken. Op het strand maakten een paar kinderen met gekleurde emmertjes figuren in het natte zand. In de verte probeerde een vader zijn zoon te leren zwemmen – er waren nauwelijks golven, het water was bijna bewegingloos. Ik ging op een bankje zitten en keek naar de boten in de jachthaven, die zachtjes deinden in de wind. De dag ervoor had ik in de chaos van San Lorenzo gelopen, nu hier leek alles een soort 'stille goedkeuring'.

12. A Coruña, Playa de Riazor (ongeveer 15-20 min. lopen van het station)

Waar de Atlantische Oceaan beukt en het beton zwijgt: Riazor.

A Coruña, een belangrijke havenstad in de regio Galicië aan de noordwestelijke punt van Spanje, die de krachtige golven van de Atlantische Oceaan omarmt, herbergt ondanks haar ligging aan de oceaankust een verrassend beschut en uitnodigend strand in het stadscentrum: Playa de Riazor. Vanaf het hoofdstation van de stad (Estación de A Coruña-San Cristovo) bereik je dit brede en gebogen zandstrand na een wandeling van ongeveer 15-20 minuten door overwegend vlakke en moderne stadsstraten. Tijdens die wandeling, na de regio's Baskenland en Asturië, begon ik de andere, ietwat melancholische maar evenzeer aantrekkelijke sfeer van Galicië te voelen in de architectuur en zelfs in de lucht.

Riazor ligt, samen met zijn directe buurman, het strand van Orzán, in een brede, halvemaanvormige natuurlijke baai voor de stad. Dankzij deze bijzondere ligging is het enigszins beschermd tegen de vaak krachtige golven van de imposante Atlantische Oceaan en biedt het meestal een rustigere, meer uitnodigende omgeving om te zwemmen. Het was een aangename verrassing voor mij om direct aan de oceaankust in zulk kalm water te gaan. Met zijn goudkleurige zand en meestal kraakheldere zee is het een favoriet van zowel de inwoners van A Coruña als van ons reizigers die de stad verkennen. De direct achter het strand gelegen Paseo Marítimo (boulevard), bekend als een van de langste van Europa, biedt kilometerslang een prachtige gelegenheid om te wandelen met uitzicht op de oceaan, te fietsen of gewoon te zitten en naar het geluid van de oceaan te luisteren. Voor mij waren de wandelingen over die Paseo Marítimo, met aan de ene kant het verre silhouet van de Herculestoren (Torre de Hércules) en aan de andere kant de levendigheid van Riazor, onvergetelijk. Bovendien voegt het feit dat het legendarische Riazor Stadion van de voetbalclub van de stad, Deportivo La Coruña, direct naast het strand ligt, een iconisch en sportief element toe aan het landschap. Zelfs het voorstellen van de stadiongezangen die op wedstrijddagen het strand bereiken, is opwindend.

Toen ik in Riazor aankwam, was de zee nog steeds fris, maar de golven waren vreemd stil. Dicht bij de kust lag een vrouw op haar ligstoel een boek te lezen; af en toe hief ze haar hoofd op, keek alleen naar de horizon en keerde dan terug naar haar regels. Terwijl ik langs de Paseo Marítimo liep, verscheen de Herculestoren in de verte als een vage schaduw. De geur van zeewier die door de wind werd aangevoerd, was anders dan waar dan ook – een beetje noordelijk, een beetje vreemd. Op dat moment realiseerde ik me dat Galicië een eenzame maar zelfverzekerde uitstraling heeft. Riazor is geen plek in de oceaan, maar aan de drempel ervan. En soms is alleen al het bereiken van die drempel voldoende.

De Onweerstaanbare Lichtheid van het Bereiken van het Strand per Trein en het Plezier van de Reis

Zoals je ziet, hoef je niet per se uren achter het stuur te zitten, te maken te hebben met het gedoe van een huurauto of te worstelen met ingewikkelde busroutes om de prachtige, zonnige en uitnodigende stranden van Spanje te bereiken. Er zijn zoveel prachtige mogelijkheden om comfortabel met de trein te reizen, te genieten van het voorbijtrekkende landschap vanuit het raam, en jezelf op slechts een steenworp afstand van het station in de armen van turquoise water en goudgeel zand te bevinden! Deze lijst is slechts een greep uit mijn favoriete stops die ik in de loop der jaren heb ontdekt tijdens mijn reizen kriskras door Spanje per spoor, waarbij ik me heb verwonderd over de unieke praktische bruikbaarheid en het plezier van treinreizen.

Voor mij is reizen met de trein meer dan alleen een comfortabele en vaak milieuvriendelijke manier van vervoer; het maakt de reis zelf tot een onvergetelijk onderdeel van de ervaring. De diverse landschappen van Spanje vanuit het raam bekijken, soms glijdend door een olijfgaard, soms door een kustplaatsje, de warmte voelen van het delen van een coupé met de lokale bevolking, en stressvrij en plezierig van de ene stad naar de andere reizen... Dit alles zal een onschatbare smaak aan je Spaanse reis toevoegen. Ik hoop dat deze samengestelde lijst van 12 stranden je inspireert tijdens je volgende reis naar Spanje en dat je de treinsporen je laat leiden naar het warme water van de Middellandse Zee of de verfrissende golven van de Atlantische Oceaan.

Nu is het aan jullie: Welk van de stranden op deze lijst deed jou zeggen: "Dit is het, dit moet ik absoluut zien!"? Misschien ken jij wel een ander verborgen paradijs, op slechts een steenworp afstand van een treinstation, dat het absoluut verdient om op deze lijst te staan? Wat is volgens jullie de meest indrukwekkende, meest onvergetelijke combinatie van treinstation en strand? Deel jullie ervaringen, favorieten en waardevolle suggesties met ons in de reacties hieronder! Wie weet, misschien stippelen we samen de route uit voor ons volgende Spaanse avontuur en gaan we op ontdekkingsreis!

0 Vind ik leuks

Publicatiedatum: 15 May 2025

| Auteur: Batrov

| Categorie: Europese Stranden